The Dictator

نام فیلم: دیکتاتور

بازیگران: ساشا بارون کوهن ـ بن کینگزلی ـ  آنا فاریس و ...

فیلم نامه: ساشا بارون کوهن ـ الک بِرگ ـ دیوید مندل ـ جف شفر

کارگردان: لری چارلز

83 دقیقه؛ محصول آمریکا؛ سال 2012

دیکتاتورِ وادیا

خلاصه ی داستان: علاءالدین، دیکتاتور خون خوار و دیوانه ی کشوری به نام وادیا، برای سخنرانی در سازمان ملل به آمریکا می آید اما توطئه ی معاونش برنامه را بهم می ریزد ...

یادداشت: فیلم قصد دارد به نقد دیکتاتوری بپردازد و از آن مهم تر این کار را به وسیله ی کمدی انجام بدهد. نگاه کمدی و اغراق گونه به این دیکتاتور دیوانه و بچه صفت ( او همیشه دوست دارد کسی بغلش کند. نویسندگان، اینگونه، اشاره ای دارند به گذشته ی همه دیکتاتورها و آدم های دیوانه ی دنیا؛ اینکه شاید نبودِ یک آغوش گرم، آنها را به این حال و روز دچار کرده باشد. عکس های فراوانی که علاء الدین روی دیوار چسبانده و نشان از خوابیدن او با همه ی آدم های معروف حتی آرنولد (!) دارد، در عین حال که جنبه ی طنز دارد، به همین جنبه ی افسرده کننده و زیر خروارها خاک مدفون شده ی آدم هایی اینچنینی می پردازد که دنبال آغوش گرم می گردند ) اجازه ی شوخی های فوق العاده ای را در ابتدای داستان می دهد، مثل برگزاری المپیک در کشور وادیا و شرکت کردن خود دیکتاتور در همه ی مسابقات و برنده شدن همه ی مدال های طلا! حالا این دیکتاتور دیوانه، برای متحول شدن، باید مسیری را طی کند. نویسندگان طی ایده ای " سلطان و شبان" ی ( اشاره ام به سریال سلطان و شبانِ خودمان است که جای شاه و چوپان عوض می شود ) دیکتاتور داستان را وارد زندگی عادی می کنند که این منجر به آشنایی با دختری می شود که باعث تغییر زندگی دیکتاتور می گردد. او مجبور است در نهایت، ایده های ترسناک خود را تغییر بدهد و نگاهش به دموکراسی را عوض کند و این کار تنها از عشق برمی آید. عشق او به دختر، همه چیز را تغییر می دهد و ملتی را آزاد می کند. اما مشکل بزرگ فیلم، شوخی های زننده و شدیداً آزاردهنده اش است که اگر در روند روایت تأثیرگذار بودند، حرفی نبود اما متأسفانه اینگونه نیستند. شوخی هایی که بدون در نظر گرفتن مصالح داستان، فقط "هستند" که "باشند". حجم زیاد این شوخی های اکثراً جنسی، آنقدر بالاست که خیلی جاها باعث دلزدگی می شود و اعصاب را خرد می کند.

  علاء الدین شما را یاد چیزهایی نمی اندازد؟!!!

ستاره ها: