Un tranquillo posto di campagna

نام فیلم: مکانی آرام در حومه شهر

بازیگران: فرانکو نِرو ـ وَنِسا رِدگریو و  ...

فیلم نامه: تونینو گوئرا ـ اِلیو پـــِتری ـ لوچیانو وینچنزونی

کارگردان: اِلیو پـــِتری

106 دقیقه؛ محصول ایتالیا، فرانسه؛ سال 1968

جمعِ بزرگان

خلاصه ی داستان: لئوناردو، نقاشی ست که تحت مدیریت همسرش، تابلوهایش را در گالری ها به نمایش می گذارد و از این راه پولی به دست می آورد. وقتی لئوناردو تصمیم می گیرد برای خلق آثار جدیدش به قصری مخروبه در حومه ی شهر برود، همه چیز تغییر می کند ...

یادداشت: قبل از اشاره ی مختصری به فیلم، باید یادی بکنم از تونینو گوئرا که این فیلم براساس داستانی از او شکل گرفته. فیلم نامه نویسی که به تازگی فوت کرده و یکی از فیلم نامه نویسان بزرگ سینمای دنیاست. کسی که با اکثر کارگردانان مشهور تاریخ سینما کار کرده. از آنتونیونی بگیرید تا دسیکا و تا تارکوفسکی و تا همین پتری و فیلم نامه ی فیلم های مطرحی را نوشته از آگراندیسمان و شب و کسوف بگیرید تا آمارکورد و چشم اندازی در مه و گام معلق لک لک و نوستالژیا و خیلی از فیلم های معروف دیگر که طبیعتاً نام بردن از همه ی آنها در اینجا ممکن نیست. فیلم نامه نویسی که بیش از صد فیلم نامه نوشت. کسی که آنجلوپولوس درباره ی او گفته است: (( تونینو مدت بیست سال، روانکاو من بود)). البته در فیلم " مکانی آرام در حومه ی شهر"، چیزی که بیشتر از همه، نظر را جلب می کند، کارگردانی پتری ست. تصاویر وهم گونه و دوربین شناور پتری، دنیای ذهنی و عینی لئوناردو را به خوبی به تصویر می کشد تا کم کم ما را با جنونِ او آشنا کند. فضاسازی پتری در این فیلم عالی ست. بازی با رنگ ها، سرگردانی دوربین که نمادی از سرگردانی لئوناردوست و جزئیاتی دیگر، در جهت رساندن ما به مقصود نهایی، بسیار تأثیرگذار هستند و از آنجایی که داستانِ چندان پر رنگی در کار نیست، تصاویر هستند که از دلزدگی بیننده جلوگیری می کنند. در این میان باید اشاره ای هم بکنم به موسیقی تیتراژ ابتدایی فیلم که کار نابغه ی موسیقی دنیا، انیو موریکونه ی بزرگ است. موسیقی ای رازآلود و غریب، مانند فضای داستان که همان ابتدا شما را درگیر می کند و هنوز اسم موریکونه روی تیتراژ نیامده، می توان حدس زد که کار چه کسی می تواند باشد.

               پوستر فیلم ...

ستاره ها: