The Kid with a Bike / Le gamin au vél

نام فیلم: پسری با دوچرخه

بازیگران: توماس دورت – سیسیل د فرانس و ...

فیلم نامه نویسان و کارگردانان: برادران داردن

87 دقیقه؛ محصول بلژیک، فرانسه، ایتالیا؛ سال 2011

بایسیکل ران

خلاصه ی داستان: سیریل دربه در به دنبال پدرش می گردد که او را گذاشته و رفته. زن جوان آرایشگری، قبول می کند که از سیریل مراقبت کند در حالیکه او بچه ای ست شدیداً تُخس و مشکل دار. وقتی هم که وارد باند یک پسر جوان خلافکار می شود، اوضاع بیش از پیش بهم می ریزد ...

یادداشت: داردن ها باز هم نوجوانی بدون خانواده را در مرکز داستان خود قرار داده اند و تنها به همان اندازه ای که لازم بوده، اطلاعاتی از زندگی او در اختیارمان گذاشته اند نه کمتر و نه بیشتر. ما چندان وارد زندگی سیریل نمی شویم و آن چیزی را می بینیم که جلوی دوربین در حال اتفاق افتادن است. با دیدن فیلم های برادران، آدم هوس می کند خودش دوربینی دست بگیرد و فیلمی بسازد از بس که همه چیز مختصر و مفید و جمع و جور است. از کادر دو سه نفره ی بازیگران بگیرید تا داستانی یک خطی و تقریباً بدون اوج و فرود و البته دوربینی روی دست که مدام بازیگران را تعقیب می کند. اما برخلاف "رُزتا" که یکی از فیلم های محبوب عمرم است، این فیلم به هیچ عنوان قانعم نمی کند. سیر متحول شدن سیریل چندان قابل درک نیست. او که وارد باند پسر خلافکار شده، پولی می دزدد تا به پدرش بدهد که از قرض هایش خلاص شود. اما پدر که او را نمی پذیرد، سیریل پیش زن برمی گردد و از اشتباهات خودش پشیمان می شود. شخصیت زن هم البته در سطح باقی می ماند. انگیزه ی او از نگه داشتن سیریل با اینهمه شرارت، چندان معلوم نمی شود. می ماند پایان بندی اثر که بامزه است و به نوعی مکافات عمل سیریل در قبال کاری که انجام داده. صحنه ی پایانی کاملاً بدون تاکید و بسیار عادی اتفاق می افتد. انگار که اصلاً اتفاقی نیفتاده! هر چه در "رزتا" یا "سکوت لورنا" تصاویر قدرتمندی می بینیم که با حال و روز شخصیت های آن فیلم ها سازگاری دارد، اینجا از این تصاویر خبری نیست.

          دوچرخه ی پسر، به رغم تاکیدی که در نام فیلم هم وجود دارد، هیچ کاربردی در غنا بخشیدن به مفهوم اثر ندارد ...

ستاره ها: