Mon fils à moi

نام فیلم: پسرم برای من

بازیگران: ناتالی بی – ویکتور سواژ – الویه گومت

فیلم نامه: فلورانس الیاکیم – مارتیال فوگرون

کارگردان: مارتیال فوگرون

79 دقیقه؛ محصول بلژیک، فرانسه؛ سال 2006

بدون پسرم هرگز

خلاصه ی داستان: علاقه ی بیش از حد مادر به ژولیان، کار را به جاهای باریکی می کشد ...

یادداشت: با یکی از آن فیلم های شسته رفته و جمع و جور طرف هستیم که به هیچ عنوان حاشیه نمی رود. تمام مدت زمان فیلم، روی رفتارهای ژولیان و مادرش تمرکز می کنیم و صحنه ها و سکانس ها بسیار مختصر و مفید و بدون شاخ و برگ هستند و همین، ریتم تندی به کار داده و بیننده را درگیر نگه می دارد. اما به رغم این مزیت ها، فیلم یک کمبود بزرگ دارد و آنهم عمیق نشدن این رابطه ی مادر و فرزندی ست. شروع فیلم با پلیس و آمبولانس که جلوی خانه ی این خانواده توقف کرده، آغاز می شود. این شروع، ما را برای ادامه ی داستان کنجکاو نگه می دارد. هر چه جلوتر می رویم، بیشتر کنجکاو می شویم که بالاخره چه کسی قرار است، اتفاقی برایش بیفتد. تعلیق ادامه دارد تا وقتی که موضوع روشن می شود و دقیقاً همین جاست که فیلم ضربه می خورد و در سطح باقی می ماند. نشان دادن آن صحنه ی شروع و در تعلیق نگه داشتن تماشاگر برای پایانی شاید شوکه کننده و بعد روشن شدن موضوع و فهمیدن این نکته که در نهایت، مادر تنها زخمی می شود و البته از دست ژولیان هم عصبانی نمی شود و خلاصه همه چیز به خیر و خوشی به اتمام می رسد، باعث می شود تاثیر صحنه هایی که دیدیم، کم شود. انگار برای گول زدن مخاطب، چنین صحنه ای را در ابتدا کاشته اند در صورتیکه، کش و قوس های بین پسر و مادر، به اندازه ی کافی جذاب هست و احتیاجی به این کارها نبوده در عین حال که همین ترفند هم البته استفاده ی خوبی ازش نمی شود و ناکارآمد باقی می ماند. هنوز هم در باب عقده ی ادیپ و بحث پیچیده و عمیق رابطه ی مادر و فرزندی، فیلمی مثل "زمزمه ی قلب" لویی مال را سراغ ندارم.    

 مادر دقایقی را با رقص با پسرش سپری می کند ...

ستاره ها: 

---

1.از دوستانی که قصد دارند از این یادداشت در سایت و یا وبلاگشان استفاده کنند تقاضا دارم نام این وبلاگ را به عنوان منبع ذکر نمایند.

2.قسمت نظردهی می تواند محلی باشد برای بحث بیشتر درباره ی فیلم و به اشتراک گذاشتن نظرات مختلف در جهت یادگیری بهتر، درست فیلم دیدن و رسیدن به یک دیدگاه صحیح سینمایی.