سینمای خانگی من
درباره ی فیلم ها و همه ی رویاهای سینماییسینمای خانگی من
درباره ی فیلم ها و همه ی رویاهای سینماییDancing at the Blue Iguana
نام فیلم: رقص در ایگوانای آبی
بازیگران: شارلوت آیانا – داریل هانا – شیلا کلی
نویسندگان: مایکل ردفورد – دیوید لینتر
کارگردان: مایکل ردفورد
123 دقیقه؛ محصول آمریکا؛ سال 2000
باید برقصیم؟
خلاصه ی داستان: روایتی از زندگی چند زن که در کلاب ایگوانای آبی، روزگار می گذرانند ...
یادداشت: مشکل اصلی و بزرگ فیلم در انتخاب داستان هایی ست که قرار است روایتگر زندگی این زن ها باشد. این داستان ها آنقدر کم مایه و بدون جذابیت هستند که به هیچ عنوان جلب توجه نمی کنند. مشکل بعدی جایی ست که همین داستان های کم مایه، به نتیجه ی درست و حسابی ای نمی رسند و حتی در مورد داستان یکی دو تا از زن ها، اصلاً انگار که فراموش شده باشند و یا در هنگام تدوین، آنها را دور ریخته باشند، اصلاً پایانی وجود ندارد و کاملاً سر در هوا و ناقص رها شده اند.
دور و زمانه ی بی حساب و کتابی ست. گفتم شاید به خاطر هیچ و پوچ، بلایی سر وبلاگ بیاید و همین ده تا خواننده ( تقریباً آمار دستم هست ) هم دیگر نتوانند نوشته های ناقصم را بخوانند، پس تصمیم گرفتم دست به کاری بزنم که شدیداً از آن متنفرم. چیز خاصی هم نیست البته، اما بهرحال احتیاط را شرط عقل می دانند. می دانم که در این بلبشو، برای نفی کردن، هیچ دلیلی لازم نیست حتی اگر این نفی کردن درباره ی چیزی کاملاً بی ارزش و نادیدنی باشد.
ستاره ها: 
از دوستانی که قصد دارند از این یادداشت در سایت و یا وبلاگشان استفاده کنند تقاضا دارم نام این وبلاگ را به عنوان منبع ذکر نمایند.
