Ip Man / Yip Man

نام فیلم: ییپ مان

بازیگران: دانی ین – سیمون یام – سیو وونگ فان

نویسنده: ادموند وونگ

کارگردان: ویلسون ییپ

106 دقیقه؛ محصول هنگ کنگ، چین؛ سال 2008

هنر رزمی چینی، هنر رزمی ژاپنی

خلاصه ی داستان: با شروع جنگ بین ژاپن و چین، استاد ییپ مان و زن و بچه اش، به اوضاع بدی دچار می شوند. ییپ مان که تا قبل از این اوضاع خوبی داشت و تمام روزش را به تمرین کونگ فو می پرداخت، با بهم ریختن اوضاع، سعی می کند کاری پیدا کند. اوضاع وقتی بدتر می شود که یکی ار فرماندهان خشن ژاپنی، دنبال عده ای از چینی ها می گردد تا با کونگ فو کاران ژاپنی مبارزه کنند. ییپ من که می بیند هموطنانش به دست ژاپنی ها کشته می شوند، تصمیم می گیرد در این مبارزه ها شرکت کند ...

یادداشت: داستان فیلم خیلی خوب و روان جلو می رود. شخصیت ها به خوبی معرفی می شوند و سعی شده برای هر مبارزه ی رودرو، که از ملزومات چنین فیلم هایی ست، منطقی چیده شود و تنها صرف نشان دادن اینگونه صحنه ها، منظور نباشد. راستش وقتی صحبت از فیلم های به قول خودمان «کاراته ای » می شود، به جز چند فیلم از جکی چان و جت لی، تا آنجا که من آشنایی دارم، تنها وقف این شده اند که چند صحنه ی مبارزه، به هر ترتیب ممکن نمایش داده شود حالا اگر فیلم محصولی از هنگ کنگ هم باشد، دیگر واویلا! اما این فیلم، ماجرای دیگری دارد. آدم بده، که معمولاً در اینگونه فیلم ها ـ مخصوصاً اگر از نوع هنگ کنگی یا چینی اش باشند ـ زیادی اغراق شده و هیولاگونه است، اینجا برایش انگیزه و منطقی چیده شده که چرا می خواهد با ییپ مان مبارزه کند. خودِ ییپ مان که شخصیتی کاملاً حقیقی و استاد بروس لی ست، به خوبی همدلی برانگیز است. چهره ی معصوم و آرام دانی ین البته در این امر نقش مهمی ایفا می کند اما فیلم نامه نویس با چینشی تقریباً دقیق، او را به ما می شناساند. کسی که کارش فقط مبارزه است و دست به کاری نمی زند تا اینکه جنگ می شود و اوضاع بهم می ریزد و او تازه به این فکر می افتد که : (( من واقعاً بی مصرفم. )) تازه می فهمد باید کاری بکند. در مقابل او، برادرش قرار دارد که آدمی ست اهل تجارت. او در زمان صلح، به هر ترتیبی می خواهد ییپ مان را وارد کار تجارت بکند که او طفره می رود. تا اینکه اتفاقاتی می افتد که برادر متوجه می شود باید کمی هم یاد بگیرد چگونه از خودش دفاع کند و اینگونه این دو شخصیت به تعادل می رسند. یا حتی شخصیت مترجم در داستان هم تقریباً در چارچوب اثر جا می افتد و آن ترجمه های تحریف شده اش که برای حفظ جان هموطنانش انجام می دهد، به خوبی توجه تماشاگر را جلب می کند و شخصیتی دوست داشتنی ساخته می شود. مبارزه ی نهایی هم ـ طبق معمول فیلم های رزمی ـ صرفاً مقابله ی آدم بده و آدم خوبه نیست بلکه زمینه چینی داستان به سمتی می رود که قرار است این مبارزه، تمثیلی باشد از مبارزه ی دو کشور چین و ژاپن. ضمن اینکه در پایان است که ییپ مان بالاخره دست به کاری می زند و باعث اتحاد مردم می شود.

یک جمله: ییپ مان: (( هر راهی که یه مرد می ره، خودش انتخاب کرده. ))

                                                 وینگ چون

ستاره ها: 

---

یک تقاضای دوستانه: از دوستان عزیزی که قصد دارند از این یادداشت در سایت و یا وبلاگشان استفاده کنند تقاضا دارم نام این وبلاگ را به عنوان منبع ذکر نمایند.