سینمای خانگی من
درباره ی فیلم ها و همه ی رویاهای سینماییسینمای خانگی من
درباره ی فیلم ها و همه ی رویاهای سینماییKiss of the Dragon
نام فیلم: بوسه ی اژدها
بازیگران: جت لی – بریجیت فوندا
نویسندگان: لوک بسون ـ رابرت مارک کامن براساس داستانی از جت لی
کارگردان: کریس ناهون
98 دقیقه؛ محصول فرانسه، آمریکا؛ سال 2001
آرزوهای یک آدم بی زور!
خلاصه ی داستان: لئو جیون در مقابل رئیس پلیس ریچارد!
یادداشت: صحنه های رزمی و جذاب فیلم را که کنار بگذاری، چیزی که باقی می ماند، داستانی لاغر، یک خطی، بدون جذابیت و پر از حفره و مشکل است. مشکل اصلی هم دقیقاً همین است که هیچ داستانی وجود ندارد و همه چیز به سهل انگارانه ترین شکل ممکن چیده شده تا تنها چند صحنه ی رزمی را شاهد باشیم. شخصیت ها شکل نمی گیرند و در حد آدم بده و آدم خوبه ی کاملاً شعاری باقی می مانند. اوج ضعف فیلم از لحاظ منطق داستانی و چینش صحنه ها، در صحنه های رو به پایانش است. جایی که لیو، یعنی همان جت لی، آمده تا آدم بده ی اصلی یعنی رئیس پلیس را بکشد. او وارد ساختمان می شود. چندین نفر از پله ها پایین می ریزند و لیو، خودش را داخل اتاقی می اندازد و در را می بندد و وقتی برمی گردد مواجه می شود با خیل عظیمی از کاراته بازها! مدتی طول می کشد تا همه شان را لت و پار کند و تازه این موقع است که آنهایی که از بالای پله ها به پایین سرازیر شده بودند، با یک حرکت در را می شکنند و جلو می آیند. انگار تا حالا پشت در منتظر بودند تا او همه را لت و پار کند و بعد نوبت به آنها برسد! خلاصه وقتی لیو همه را نقش زمین می کند، وارد اتاق رئیس پلیس می شود و جالب اینکه رئیس پلیس اینهمه وقت، در اتاقش مانده و فرار نکرده و در عوض تفنگی روی شقیقه ی گروگانش گذاشته! اینگونه بی منطقی ها و ساده انگاری ها، ما را با فیلمی روبرو می کند که تنها یک جت لی مثل همیشه ورزیده دارد که با یک حرکت می تواند آرزوی آدم های بی زوری مثل من را در به هم ریختن صورت آدم هایی که ازشان خوشم نمی آید، برآورده کند.
کاش مثل او بلد بودم ...
ستاره ها: 
یک تقاضای دوستانه: از دوستان عزیزی که قصد دارند از این یادداشت در سایت و یا وبلاگشان استفاده کنند تقاضا دارم نام این وبلاگ را به عنوان منبع ذکر نمایند.
