Martyrs

نام فیلم: اتاق شکنجه

بازیگران: مرجانا آلائو – میلنه جامپانوی

 نویسنده و کارگردان: پاسکال لاگیه

99 دقیقه؛ محصول فرانسه و کانادا؛ سال 2008

کابوس 

خلاصه ی داستان: لوئیس که توسط خانواده ای مورد شکنجه قرار گرفته، بعد از سال ها، برای انتقام گرفتن، وارد خانه شان می شود ...

یادداشت: تقریباً با پانزده دقیقه ی پایانی فیلم کاری ندارم چون جزو بی ربط ترین پایان بندی های ست که در عمرم دیده ام. البته این ایده که عده ای می خواهند با انجام یک سری آزمایشات بروی یک شخص، بفهمند آیا دنیای دیگری وجود دارد یا نه، ایده ی جالبی ست که البته هیچ ربطی به این فیلم پیدا نمی کند. بحث تا قبل از نتیجه گیری پایانی ست؛ دیدن این فیلم را مطلقاً برای کسانی که بیماری قلبی و یا مشکلات اینچنینی دارند، توصیه نمی کنم چرا که تشنج بالای صحنه ها طوری ست که بدجوری با اعصاب آدم بازی می کند. اما کسانی هستند که از دیدن اینگونه صحنه ها، خودداری می کنند به این علت که می گویند دیدن اینگونه خشونت افسارگسیخته و زجرآور، ممکن است «اذیت» شان کند. اینگونه افراد نمی دانند که اتفاقاً وقتی «اذیت» شوند، تازه آن زمان است که قدر خیلی چیزها را خواهند دانست. مثل خواب ترسناکی که می بینیم و در آخرین لحظه که اتفاق بدی برایمان افتاده، با ترس بیدار می شویم و نفس راحتی می کشیم که « چه خوب شد که همه چیز خواب بود». آنوقت قدر چیزهای خوبِ دور و برمان را بیشتر می فهمیم. این فیلم هم با تمام ضعف های داستانی و حفره های بزرگش، اینگونه عمل می کند.  

یک جمله: جهان به نقطه ای رسیده که فقط قربانیا وجود دارن.

 کار به جاهایی می رسد که آدم هوس یک لحظه هوای آزاد می کند و یا دیدن یک فیلم از بیلی وایلدر ...

ستاره ها: 

---

یک تقاضای دوستانه: از دوستان عزیزی که قصد دارند از این یادداشت در سایت و یا وبلاگشان استفاده کنند تقاضا دارم نام این وبلاگ را به عنوان منبع ذکر نمایند.