The Tunnel

نام فیلم: تونل

بازیگران: بل دلیا – اندی رودوردا

نویسندگان: انزو تدسچی – جولین هاروی

کارگردان: کارلو لدسما

90 دقیقه؛ محصول استرالیا؛ ژانر درام، ترسناک، تریلر؛ سال 2011

آنچه در زیر نهفته

خلاصه ی داستان: چهار خبرنگار برای تهیه خبر، به شکلی غیرقانونی و بدون داشتن مجوز، وارد دنیای تونل های آب زیرزمینی می شوند و در لابیرنتی تاریک و ترسناک، گرفتار موجوداتی می شوند که ماهیتشان معلوم نیست ...

یادداشت: پیش از این، در قسمت یادداشت درباره ی فیلم "مگان گم شده"، توضیحات مختصری رفته بود بر سینمایی که ادعای مستند بودن و ساختگی نبودن تصاویری را دارد که مشغول نمایش دادنشان است. اینجا هم با فیلمی مواجه هستیم که همین ادعا را دارد. چند خبرنگار برای تهیه خبر، به تونل های زیرزمین می روند و آنجا گرفتار می شوند. در تمام مدت، دوربین در دست آدم های داستان است و ما هم همراه آن ها در دنیای زیرزمین می چرخیم و با لحظات هیجان انگیز و جذابی مواجه می شویم. کارگردان در واقعی نشان دادن همه چیز، خیلی چیره دستانه عمل کرده و بازیگران خیلی خوب توانسته اند ترس و خفقان آن لحظات را به بیننده منتقل کنند. مثل همه ی فیلم های اینچنینی و البته همه ی فیلم های ترسناک، شخصیت ها ابتدا با نشانه های نامطمئن وجود چیزی غیرمعمولی، آشنا می شوند و بعد از آن است که با ناپدید شدن یکی از افراد گروه، همگی متوجه می شوند که در دام افتاده اند و هر چه که جلوتر می روند، این دام تنگ و تنگ تر می شود. تا اینجای کار، یعنی تا جایی که نمی فهمیم چه کسانی یا چه موجوداتی دنبال این خبرنگاران هستند، همه چیز خوب است. اما مثل خیلی فیلم های اینچنینی، اصرار سازندگان فیلم برای نشان دادن اینکه چه چیزی شخصیت های فیلم را می ترساند، باعث می شود کار خراب شود. چند جایی به شکلی خیلی ضمنی و در تاریکی دالان های تنگ و باریک، هیبت ترسناک موجوداتی جلوی دوربین ظاهر می شود که عامل ترس هستند. حالا اگر زیاد از حد نخواهیم ایرادگیری کنیم و بسنده کنیم به همین لزرش های خفیفی که در برخی قسمت های فیلم در وجودمان حس می کنیم، می توانیم به راحتی از کنار این اصرار همیشگی سازندگان اینگونه فیلم ها بگذریم. اما مشکل بعدی جایی ست که هیچ دلیل و مدرکی درباره ی اینکه این موجودات عجیب و غریب، چطور از آن دنیای زیرزمینی سر در آورده اند، ارائه نمی شود. ضربه ی بزرگ دوم بر پیکره ی اثر همین است. حالا که عامل ترس نشان داده می شود، پس باید این هم گفته شود که این عامل، چگونه از آنجا سر در آورده است. کارگردان هیچگونه توضیحی در این باره نمی دهد. بهرحال بعد از دیدن فیلم است که متوجه می شویم آن پایین، زیر پایمان چه مکان های عجیب و غریبی وجود دارد و ما خبر نداریم. در صحنه ی پایانی فیلم، شخصیت های وحشت زده ی داستان، خونین و آشفته، بالاخره خودشان را به روی زمین، جایی که ایستگاه مترو هست، می رسانند و با نگاه های متعجب آدم ها مواجه می شوند. آدم هایی که خبر ندارند زیر پایشان چه می گذرد.

         زیرزمین ...

ارزشگذاری: