سینمای خانگی من

درباره ی فیلم ها و همه ی رویاهای سینمایی

سینمای خانگی من

درباره ی فیلم ها و همه ی رویاهای سینمایی

چهارشنبه لعنتی

نام فیلم: چهارشنبه لعنتی

بازیگران: حماسه پارسا – محمدرضا فرد – آیلین حسینیان

نویسنده: پانیز پارسا

کارگردان: مهناز حق شعار

170 دقیقه؛ محصول ایران؛ سال 1388

 

مردم گوشت تلخ

 

خلاصه ی داستان: حماسه و دوستش مهدی، جوانان آشفته ای هستند که کارهای خلاف می کنند و در سردرگمی روزگار می گذرانند در عین حال که پایبند به برخی اعتقادات مخصوص به خود هستند ...

 

یادداشت: هر چند که فیلم با یک مونولوگ طولانی خیلی خوب از زبان شخصیت اصلی فیلم، یعنی حماسه آغاز می شود، در ادامه چیزی برای نشان دادن ندارد. وقتی یک فیلم ویدئویی که با عواملی تازه کار ساخته شده، مدت زمانی سه ساعته داشته باشد، باید حتماً به مواردی شک کرد! فیلم یک اثر روده دراز و پر دیالوگ است که بنایش را تنها بر این گذاشته که شخصیت اصلی اش، یعنی جناب حماسه، بیانیه بدهد، عقایدش را درباره ی زمین و آسمان و همه ی مردم دنیا بیان کند و از همه ایراد بگیرد و نشان داده شود که او چقدر با مرام و خوب و جوانی بامعرفت است که روزگار با او نساخته و و مردم با او نساخته اند وگرنه که او با همه ساخته و همه جور خوبی ای کرده. سازندگان آنقدر در روایت یک داستان مشخص، ناقص و خام عمل کرده اند که علناً متوجه نمی شویم بالاخره ماجرا چه بوده. در واقع اصلاً داستانی در کار نیست و همه ی فیلم بر نقطه ی پرگار حماسه می چرخد که قرار بوده نشان داده شود که چقدر بچه ی گوشت شیرینی ست که اتفاقاً بعد از دقایقی که از فیلم می گذرد، به خاطر نامنجسم بودن داستان، مبتدیانه بودن دکوپاژها، تدوین و حتی نورپردازی و صدابرداری و کلاً پرداخت صحنه ها، تبدیل به ضد خودش می شود و حماسه، یعنی جوان مثلاً عاصی و آشفته ی جامعه ی امروزی ایران، کم کم دافعه ایجاد می کند تا حدی که وقتی به انتها می رسیم، احساس می کنیم او اتفاقاً با این رفتار و کردار و سر و وضع آشفته و کثیفش، آدم گوشت تلخی ست.

 

یک جمله از حماسه: خارج عین توالت می مونه. واجبه آدم یه بار بره.


 حماسه ...


ستاره ها: 


یک تقاضای دوستانه: از دوستان عزیزی که قصد دارند از این یادداشت در سایت و یا وبلاگشان استفاده کنند تقاضا دارم نام این وبلاگ را به عنوان منبع ذکر نمایند.