لویی ( داستین هافمن ): این تنها راه نجات ماست، مگه نه؟
پاپیون ( استیو مک کوئین ): آره
لویی: فکر میکنی موفق بشیم؟
پاپیون: مگه فرقی هم میکنه؟
"پاپیون"، فرانکلین جی شفنر
رییس
به کارمندان: یا می فروشین یا می زنین به چاک.
"گلن گری گلن راس"، جیمز فولی
بیمار ادامه داد: (( اگر شما گمان می کنید که با آرامش، چشم در چشم ابدیت خواهید دوخت، برای این است که هیچ درکی از آن ندارید. شخص باید مثل یک بزهکار، محکوم به مرگ باشد ... یا مثل من، آن وقت می تواند درباره ی آن حرف بزند و شیطانِ بیچاره که تسلیم، زیر چوبه ی دار فریاد برمی آورد، آن دانشمند بزرگ که پس از سر کشیدن جام شوکران، شعار سر می دهد و آن قهرمانِ آزادیخواهِ در بندی که تفنگی را که به سینه اش نشانه رفته، خندان می نگرد، همه ریاکارند. من می دانم ... که چهره ی آرامِ آنها، لبخندِ آنها، همه تظاهر است. زیرا همه از مرگ می ترسند. ترسی وحشتناک. ترسی که مانند خودِ مُردن بسیار طبیعی ست. ))
از داستان "مُردن" اثر آرتور شنیتسلر
سام ( رابرت دنیرو ) به یکی از کارکنان کازینو که کارش را خوب انجام نداده: خیلی خوب به حرفام گوش کن. کارا اینجا سه نوعن: درست، غلط و اونطوری که من انجامشون می دم.
"کازینو"، مارتین اسکورسیزی
کاپیتان: آره، دارم گریه می کنم هر چند یه مَردم. اما یه مرد چشم نداره؟ دست نداره، پا نداره، قلب نداره، فکر نداره، عاطفه نداره؟ مگه غیر از اینه که اونم همون غذایی رو می خوره که یه زن، با همون اسلحه ای زخمی می شه که یه زن، با همون تابستون و زمستونی گرم و سرد می شه که یه زن؟ اگه شماها به ما زخم بزنین، خونمون نمی ریزه؟ اگه قلقلکمون بدین، نمی خندیم؟ اگه مسموم مون کنین، نمی میریم؟ چرا یه مرد نتونه شِکوه کنه یا یه سرباز نتونه گریه کنه؟ چون در شأن مردا نیست؟ چرا در شأن مردا نیست؟
نمایشنامه ی "پدر" اثر یوهان آگوست استریندبرگ
کریس ( جاناتان رایس میرز ): اون مردی که می گفت من ترجیح می دم خوش شانس باشم تا خوب، عمق زندگی رو دیده بود. افراد از اینکه با شرایطی مواجه بشن که بفهمن شانس تاثیر زیادی توی زندگی داره واهمه دارن. توی یه مسابقه وقتایی هست که توپ به تور می خوره، و در یک آن، ممکنه عقب بره یا جلو، با یه ذره شانس میره جلو و برنده می شی و یا شاید نره و بازنده می شی.
"امتیاز نهایی"، وودی آلن
(( اگه من مُردم، تو تمومش کن. اگه تو مُردی، لوکاس تمومش می کنه و اگه جُرج بمیره ... نظرت درباره ی کن راسل چیه؟ ))
فرانسیس فوردکوپولا به دستیارش جان میلیو، زمانی که هنگام ساختن «اینک آخرالزمان» دچار مشکلات روحی و روانی شده بود