Argo

نام فیلم: آرگو

بازیگران: بن افلک ـ برایان کرانستن ـ الن آرکین و ...

فیلم نامه: کریس تریو براساس کتابی از تونی مندز

کارگردان: بن افلک

120 دقیقه؛ محصول آمریکا؛ سال 2012

فرار از آرگو

خلاصه ی داستان: تونی مندز، مأمور زبده ی سازمان سیا، برای آزادی گروگان های سفارت آمریکا در ایران، به تهران سفر می کند. او برای این کار نقشه ی عجیبی می کشد ...

یادداشت: آرگو بدون شک اثر جذابی ست مخصوصاً در نیم ساعت پایانی اش که هیجان به اوج خود می رسد. این درست است که نویسندگان، شخصیت های جانداری خلق نکرده اند و همه ی آن گروگان ها و حتی خودِ تونی مندز، که شخصیت اصلی داستان هم هست، نه عمیق هستند و نه جذاب و حتی ایده های تکراری و از مُد افتاده ای مثل خانواده ی از هم پاشیده ی تونی هم چندان کمکی به تعمیق آدم های داستان نمی کند اما فیلم آنقدر در خلق موقعیت ها خوب عمل می کند که دیگر چندان به جزئیات، لااقل در وهله ی اول، توجهی نمی کنیم. اشارات پیدا و پنهانِ داستان به هالیوود و ایده ای که تونی برای نجات گروگان ها می ریزد، یک جورهایی جای نمادپردازی ها و نشانه سازی های مرسوم را باز می گذارد؛ تونی برای کارش از سینما الهام می گیرد و اتفاقاً همین فیلمِ قلابی ست که باعث نجات آنها از ایران می شود. در پایان که یکی از استوری بوردهای قلابی فیلم، به عنوان یادگاری پیش تونی می ماند، در آن نقاشی شخصی دیده می شود که با یک سفینه در حال فرار از یک شهر است و این ایده به خوبی در فضای اثر جا می گیرد. با آنکه فیلم در ساختن جغرافیای تهران چندان موفق عمل نمی کند اما فضای ترسناک و سنگینِ آن زمان را به خوبی به بیننده منتقل می کند که عده ای این موضوع را به ضد ایرانی بودنش نسبت می دهند اما باید دانست که شاید در این فیلم، کمی بیش از حد با آمریکایی ها همدردی شده باشد اما به هیچ عنوان چهره ای ضد ایرانی ندارد چرا که تنها اتمسفر ترسناکِ آن زمان را بازتاب داده است. برای درکِ این فضای ترسناک لازم نیست حتماً در آن دوران زندگی کرده باشید. برای مثال نگاه کنید به سکانس  پایانی اثر در فرودگاه که یکی از پاسداران، به گروه گیر می دهد و اجازه ی سوار شدن به هواپیما را به آن ها نمی دهد. هر کس که در اینجا زندگی کرده باشد با تمام وجود می تواند حس کند سر و کله زدن با چنین آدم هایی چقدر می تواند خطرناک باشد.  

  تونی مندز در تهران ...  

ستاره ها: