سینمای خانگی من
درباره ی فیلم ها و همه ی رویاهای سینماییسینمای خانگی من
درباره ی فیلم ها و همه ی رویاهای سینماییدرباره من
جدیدترین یادداشتها
همه- [ بدون عنوان ]
- پست آخر
- سایت ها و یادداشت ها
- Morocco
- [ جنایت همیشه کار ابلهانه ای یه ... ]
- ملکه
- Dark Skies
- [ مردها فقط واسه جبران فقدان تخیل شون بود که ... ]
- برف روی کاج ها
- سایت ها و یادداشت ها
- فیلم های پیشنهادی اردیبهشت ۹۲
- یادداشت تصادفی
- Witchfinder General
- [ فقط چون که مردم فکرت را دوست دارند ... ]
- تلفن همراه رئیس جمهور
- [ من باید ... یه کدبانوی نمونه باشم، یه مادر خوب ... ]
- Parker
- سایت ها و یادداشت ها
- Ikiru
- دانلود
بایگانی
- خرداد 1392 12
- اردیبهشت 1392 17
- فروردین 1392 18
- اسفند 1391 18
- بهمن 1391 18
- دی 1391 16
- آذر 1391 17
- آبان 1391 22
- مهر 1391 30
- شهریور 1391 33
- مرداد 1391 32
- تیر 1391 34
- خرداد 1391 36
- اردیبهشت 1391 33
- فروردین 1391 34
- اسفند 1390 29
- بهمن 1390 30
- دی 1390 33
- آذر 1390 30
- آبان 1390 30
- مهر 1390 42
- شهریور 1390 41
- مرداد 1390 33
The Impossible / Lo imposible
نام فیلم: ناممکن
بازیگران: نائومی واتز ـ اوان مک گرگور ـ تام هولاند و ...
فیلم نامه: سرجیو سانچز براساس داستانی از ماریا بلون
کارگردان: خوآن آنتونیو بایونا
114 دقیقه؛ محصول اسپانیا؛ سال 2012
سونامی
خلاصه ی داستان: خانواده ای پنج نفره برای تعطیلات به ساحلی زیبا در یکی از کشورهای آسیایی می روند اما ناگهان با یک سونامی ترسناک مواجه می شوند که زندگی شان را از هم می پاشد ...
یادداشت: کارگردان با چنان تصاویرِ حیرت انگیز و ترسناکی سونامی را نشان می دهد که مو بر تنتان سیخ خواهد شد. دیدنِ بیست دقیقه ی آغازین فیلم، جسارت زیادی می خواهد. تصاویر پر قدرتی که از خرابی های ناشی از سونامی نشان داده می شود، اثرات این پدیده ی ترسناک را با تمام ابعاد فاجعه بارش پیش روی تماشاگر می گشاید. اینطوری ست که در یک ساعت ابتدایی فیلم، اصولاً داستان فراموشمان می شود از بس که کارگردان در نشان دادن فضای آپوکالیپتو گونه ی فیلمش موفق و از بس که در طراحی صحنه های عظیمی مثل آن بیمارستان که پر است از مصدوم و مجروح، دقیق عمل می کند. بعد از گیر افتادن مادر و پسرِ بزرگ در میان امواج و سپس در میان گل و لای، تصور می کنیم قرار است داستانِ رنج و مشقت این دو نفر را در تنهایی و مقابله با گرسنگی و جراحت و خونریزی دنبال کنیم تا به سرانجامی برسیم. انصافاً هم صحنه های درد کشیدنِ مادر و جزئیات دیگر بسیار باورپذیر و شکنجه آور از آب در آمده است اما درست از نیمه ی فیلم به بعد، با تمرکزِ روایت روی پدر که انگار با دو بچه ی کوچکش، خیلی ناگهانی سر و کله اش در داستان پیدا می شود، همه چیز فرو می ریزد. هر چه ماجرای مادر و پسر، جذاب جلو می رود، با آمدن پدر و سپس آن برخوردهای تصادفی افرادِ خانواده با یکدیگر، همه چیز خسته کننده و سطحی می شود. گرچه تماشاگر ضمن دیدن این موش و گربه بازی ها، تهِ دلش دوست دارد آنها بالاخره یک جوری بتوانند همدیگر را پیدا کنند و به هم برسند.
در کنارِ هم ...
ستاره ها: 
به نظرم زیاد ستاره دادید. داستان خیلی ضعیف هست. فقط ده، بیست دقیقه اول به خاطر ایده کمی جذابه ولی خیلی زود سوختش تموم میشه. ضمن اینکه همین که بازیگر نقش شوهر، بازیگری شناخته شده بود (مک گرگور) از همون اول معلوم بود که نمرده و از یه جایی سر و کله ش قراره پیدا بشه. پس تعلیقش هم چندان کارساز نبود چون نتیجه ش کاملا قابل پیش بینی بود.
بله. کاملاً موافقم. ستاره ها را طبق حس و حالم، حین و بعد از دیدنِ فیلم می دهم. الان که فکر می کنم، بله، شاید یکی زیاد داده باشم!