به چشم هایم زل زد، تأثیر حرف هایش را در چهره ام جستجو کرد، و گفت: خلاصه اینکه، همین الساعه برو دنبال این طفلک بی نوا، حتی اگر بدخیالی ات واهی نباشد؛ بگذار هر چی می خواهد بشود، فقط نوبتت را هدر نده. اما از من به ات نصیحت: شاعرانه بازی پدربزرگ ها را در نیاور. از خواب بیدارش کن، با آن دسته خری که شیطان، به خاطر بزدلی و بدذاتی، به ات بخشیده هر جور دلت خواست باهاش خوش باش حتی به سوراخ گوشش هم رحم نکن. جمله های آخرش حرف دل بود و لاجرم به دل نشست: از شوخی گذشته، واقعاً حیف می شود که بمیری و مزه ی همآغوشی توام با عشق را نچشیده باشی.
رمانِ "خاطره دلبرکانِ غمگینِ من" اثر گابریل گارسیا مارکز
* توضیح: املای کلمات، فاصله گذاری ها، علائم و به طور کلی، ساختار نوشتاری این متن، عیناً از روی متن کتاب پیاده شده، بدون دخل و تصرف